به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین در دانشگاه پیتزبورگ از اجزای داربست سلولی گورخرماهی ها برای بازسازی بافت قلبی پستانداران(بویژه موش) استفاده کرده اند که در شرایط آزمایشگاهی در مورد سلول های قلبی انسانی نیز امیدوار کننده نشان داده است.

در این مطالعه دکتر ویلیام کپلر و همکارانش دریافته اند که تزریقی ساده از ماتریکس خارج سلولی(ECM) مشتق از قلب گورخرماهی ها می تواند عملکرد بافت قلبی موش هایی که دچار انفارکته میوکاردی حاد شده اند را احیا کرده و موجب بازسازی آن شود. به نظر می رسد که ماتریکس خارج سلولی گورخرماهی کاردیومیوسیت ها را از استرس محافظت می کند.

در پستانداران، قلب آن ها بلافاصله بعد از تولد توانایی بازسازی شان را از دست می دهد(به جز یک دوره کوتاه)، اما در مورد جانوری مانند گورخرماهی، این توانایی تا آخر عمر گورخرماهی حفظ می شود و اگر تنها 20 درصد بافت قلبی گورخرماهی بعد از آسیب باقی مانده باشد می تواند بخش از دست رفته را بازسازی و احیا کند و عملکرد قلبی کامل را به جانور بازگرداند.

در این مطالعه محققین بافت قلبی گورخرماهی را برداشته و طی فرایندی که شامل فریز و دفریز کردن بافتی بود، این بافت را سلول زدایی کردند. سپس آن ها این ماتریکس خارج سلولی را به قلب موش ها تزریق کردند و فرایند ترمیم قلب آن ها را تحت نظر گرفتند. از ان جایی که این ماتریکس خارج سلولی حاوی کلاژن، الاستین، کربوهیدرات و مولکول های سیگنالینگ است که فاقد مارکرهای سطح سلولی و RNA یا DNA مربوط به اهدا کننده باشند، بنابراین احتمال رد پیوند به میزان کمی وجود دارد. مشاهدات نشان داد که احیا عملکرد قلبی خیلی سریع اتفاق می افتد و میزان بهبود پنج روز بعد از تیمار بسیار قابل توجه است، به نحوی که قلب با قدرت مناسبی شروع به تپیدن کرد.

محققین امیدوارند بزودی بتوانند از این ماتریکس خارج سلولی در مطالعات بالینی انسانی نیز استفاده کنند.

پایان مطلب/